Υπάρχω ακόμα. Μέχρι και διακοπές στα πάτρια πήγα (ε, μετά από τόση γκρίνια ότι δεν πήγαινα πουθενά, καιρός ήταν!). Ορίστε και φωτογραφική απόδειξη.
Ο καιρός μας τα χάλασε λίγο, αλλά μαθημένα τα βουνά απ'τα χιόνια!
Wednesday, 3 November 2010
Monday, 24 May 2010
Κι άλλα γεννέθλια.
Σαν σήμερα, πρίν από 141 χρόνια γεννήθηκε η βασίλισσα Βικτωρία.
Οταν ακούω Βικτωρία μου έρχονται στο μυαλό κρινολίνα, κορσέδες, κουαρτέτα εγχόρδων, μυθιστορήματα της Μπάρμπαρα Κάρτλαντ. Και σκάλες με επιχρυσωμένες κουπαστές.
Και χωρίς πολλή προσπάθεια, η γερμανική σειρά "Πριγκίπησσα Σίσσι", με τη Ρόμι Σνάιντερ, που είναι η Αυστροουγγρική απάντηση στο θέμα. Στην Ελλάδα την είδαμε με ελληνικούς υπότιτλους στο γαλλικό overdub. Μεγαλείο. Εδώ αν θέλω μπορώ να την παραγγείλω στο Netflix με αγγλικούς υπότιτλους στο γερμανικό original.
Αχ, αναμνήσεις..
Οταν ακούω Βικτωρία μου έρχονται στο μυαλό κρινολίνα, κορσέδες, κουαρτέτα εγχόρδων, μυθιστορήματα της Μπάρμπαρα Κάρτλαντ. Και σκάλες με επιχρυσωμένες κουπαστές.
Και χωρίς πολλή προσπάθεια, η γερμανική σειρά "Πριγκίπησσα Σίσσι", με τη Ρόμι Σνάιντερ, που είναι η Αυστροουγγρική απάντηση στο θέμα. Στην Ελλάδα την είδαμε με ελληνικούς υπότιτλους στο γαλλικό overdub. Μεγαλείο. Εδώ αν θέλω μπορώ να την παραγγείλω στο Netflix με αγγλικούς υπότιτλους στο γερμανικό original.
Αχ, αναμνήσεις..
Thursday, 4 March 2010
Σήμερα..
..είναι τα γεννέθλια του Αντόνιο Βιβάλντι.
Ο Αντόνιο Βιβάλντι είχε βρεί το νόημα, γράφοντας μουσική στο ορφανοτροφείο Ospedale della Pieta, το οποίο ήταν γεμάτο από νόθες τσούπρες.
Το είχε πιάσει δε τόσο πολύ, ώστε κάποιος αντίπαλος τον κατηγόρησε κάποτε ότι έγραψε το ίδιο κονσέρτο 500 φορές. Αηδίες. 450 ήταν τα κονσέρτα.
Το είχε πιάσει τόσο πολύ, ώστε κάποτε περηφανεύτηκε πως του παίρνει λιγότερη ώρα να γράψει ένα κονσέρτο απ'όση παίρνει στον επαγγελματία γραφέα να το αντιγράψει.
Συμπέρασμα: Ο Βιβάλντι ήταν ο τζιγκλάκιας της εποχής του. Ρισπέκτ, και χρόνια πολλά maestro!
Ο Αντόνιο Βιβάλντι είχε βρεί το νόημα, γράφοντας μουσική στο ορφανοτροφείο Ospedale della Pieta, το οποίο ήταν γεμάτο από νόθες τσούπρες.
Το είχε πιάσει δε τόσο πολύ, ώστε κάποιος αντίπαλος τον κατηγόρησε κάποτε ότι έγραψε το ίδιο κονσέρτο 500 φορές. Αηδίες. 450 ήταν τα κονσέρτα.
Το είχε πιάσει τόσο πολύ, ώστε κάποτε περηφανεύτηκε πως του παίρνει λιγότερη ώρα να γράψει ένα κονσέρτο απ'όση παίρνει στον επαγγελματία γραφέα να το αντιγράψει.
Συμπέρασμα: Ο Βιβάλντι ήταν ο τζιγκλάκιας της εποχής του. Ρισπέκτ, και χρόνια πολλά maestro!
Wednesday, 23 December 2009
Kι επειδή το θέλει το πνεύμα των ημερών
Μεσαιωνοκάλαντα, εις την λατινικήν.
Personent hodie
voces puerulae,
laudantes iucunde
qui nobis est natus,
summo Deo datus,
et de virgineo ventre procreatus.
In mundo nascitur,
pannis involvitur
praesepi ponitur
stabulo brutorum,
rector supernorum.
perdidit spolia princeps infernorum.
Magi tres venerunt,
munera offerunt,
parvulum inquirunt,
stellulam sequendo,
ipsum adorando,
aurum, thus, et myrrham ei offerendo.
Omnes clericuli,
pariter pueri,
cantent ut angeli:
advenisti mundo,
laudes tibi fundo.
ideo gloria in excelsis Deo.
(δυστυχώς το γιουτούμπι δεν είχε αμιγώς μεσαιωνικόφερνη εκτέλεση!)
Personent hodie
voces puerulae,
laudantes iucunde
qui nobis est natus,
summo Deo datus,
et de virgineo ventre procreatus.
In mundo nascitur,
pannis involvitur
praesepi ponitur
stabulo brutorum,
rector supernorum.
perdidit spolia princeps infernorum.
Magi tres venerunt,
munera offerunt,
parvulum inquirunt,
stellulam sequendo,
ipsum adorando,
aurum, thus, et myrrham ei offerendo.
Omnes clericuli,
pariter pueri,
cantent ut angeli:
advenisti mundo,
laudes tibi fundo.
ideo gloria in excelsis Deo.
(δυστυχώς το γιουτούμπι δεν είχε αμιγώς μεσαιωνικόφερνη εκτέλεση!)
Tuesday, 24 November 2009
Saturday, 14 November 2009
Πωπω σκόνη λαίμαι.
Καλέ, το είχα ξεχάσει το βλόγ!
Οκ, όχι ακριβώς, απλώς λίγο το block του blogger, λίγο κάτι αλλαγές στη ζωή μου, με πήραν και με σήκωσαν (κυριολεκτικά).
Οχι, δεν γύρισα Ελλάδα, ακόμα στας Αμέρικας είμαι. Αλλά είναι μεγάλη χώρα η άτιμη.
Meanwhile, για να θολώσω τα νερά μιας και δεν έχω και τίποτε σημαντικό να γράψω, πάρτε βιντεάκι από την -για την ώρα- αγαπημένη μου μπάντα, τους Σουηδούς Garmarna
Το στίχι μιλά για έναν διεφθαρμένο φοροεισπράχτορα τον οποίον τον παίρνει πρέφα ο βασιλιάς και του παίρνει το κεφάλι. Το φάντασμά του επιστέφει και παρακαλεί τη γυναίκα του να επιστρέψει τα κακώς αποκτειθέντα στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, αλλά η καλή σου καλύτερα πλούσια εδώ και στην κόλαση αύριο. "Αμε στην κόλαση με τους υπασπιστές σου", του λέει, "κι έρχομαι κι εγώ με τις παρακόρες μου, πλούσιε κυρ Χόλγκερ.."
Οκ, όχι ακριβώς, απλώς λίγο το block του blogger, λίγο κάτι αλλαγές στη ζωή μου, με πήραν και με σήκωσαν (κυριολεκτικά).
Οχι, δεν γύρισα Ελλάδα, ακόμα στας Αμέρικας είμαι. Αλλά είναι μεγάλη χώρα η άτιμη.
Meanwhile, για να θολώσω τα νερά μιας και δεν έχω και τίποτε σημαντικό να γράψω, πάρτε βιντεάκι από την -για την ώρα- αγαπημένη μου μπάντα, τους Σουηδούς Garmarna
Το στίχι μιλά για έναν διεφθαρμένο φοροεισπράχτορα τον οποίον τον παίρνει πρέφα ο βασιλιάς και του παίρνει το κεφάλι. Το φάντασμά του επιστέφει και παρακαλεί τη γυναίκα του να επιστρέψει τα κακώς αποκτειθέντα στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, αλλά η καλή σου καλύτερα πλούσια εδώ και στην κόλαση αύριο. "Αμε στην κόλαση με τους υπασπιστές σου", του λέει, "κι έρχομαι κι εγώ με τις παρακόρες μου, πλούσιε κυρ Χόλγκερ.."
Wednesday, 22 October 2008
Και κάτι που έχω καιρό να κάνω..
..μεσαιωνική ποίηση. Αυτή τη φορά εις την Σουηδικήν.
(περίληψις: Η βουνίσια τρόλλ (Bergatroll) προσφέρει γάμο στον καλό ιππότη Mannelig (Herr Mannelig) μαζί με εκατό κιλά προίκα - ζωντανά, όπλα, ασπρόρουχα - αλλά αυτός την αρνείται γιατί δεν είναι καλη χριστιανή γυναίκα αλλά γέννημα του διαβόλου και κάποιας Necken αγνώστων λοιπόν στοιχείων. Η βουνίσια τρόλλ αντί να τον κόψει στα δύο με το σπαθί της προίκας απλά την κάνει με ελαφρά καταριώντας την μοίρα της, μιας και ο γάμος θα έδινε τέλος στα βάσανά της. Πολύ μεγαλόψυχη την βρίσκω)
Herr Mannelig
Bittida en morgon innan solen upprann
Innan foglarna började sjunga
Bergatrollet friade till fager ungersven
Hon hade en falskeliger tunga
:Herr Mannelig herr Mannelig trolofven i mig
För det jag bjuder så gerna
I kunnen väl svara endast ja eller nej
Om i viljen eller ej:
Eder vill jag gifva de gångare tolf
Som gå uti rosendelunde
Aldrig har det varit någon sadel uppå dem
Ej heller betsel uti munnen
Eder vill jag gifva de qvarnarna tolf
Som stå mellan Tillö och Ternö
Stenarna de äro af rödaste gull
Och hjulen silfverbeslagna
Eder vill jag gifva ett förgyllande svärd
Som klingar utaf femton guldringar
Och strida huru I strida vill
Stridsplatsen skolen i väl vinna
Eder vill jag gifva en skjorta så ny
Den bästa I lysten att slita
Inte är hon sömnad av nål eller trå
Men virkat av silket det hvita
Sådana gåfvor toge jag väl emot
Om du vore en kristelig qvinna
Men nu så är du det värsta bergatroll
Af Neckens och djävulens stämma
Bergatrollet ut på dörren sprang
Hon rister och jämrar sig svåra
Hade jag fått den fager ungersven
Så hade jag mistat min plåga
Herr Mannelig herr Mannelig trolofven i mig
För det jag bjuder så gerna
I kunnen väl svara endast ja eller nej
Om i viljen eller ej
(περίληψις: Η βουνίσια τρόλλ (Bergatroll) προσφέρει γάμο στον καλό ιππότη Mannelig (Herr Mannelig) μαζί με εκατό κιλά προίκα - ζωντανά, όπλα, ασπρόρουχα - αλλά αυτός την αρνείται γιατί δεν είναι καλη χριστιανή γυναίκα αλλά γέννημα του διαβόλου και κάποιας Necken αγνώστων λοιπόν στοιχείων. Η βουνίσια τρόλλ αντί να τον κόψει στα δύο με το σπαθί της προίκας απλά την κάνει με ελαφρά καταριώντας την μοίρα της, μιας και ο γάμος θα έδινε τέλος στα βάσανά της. Πολύ μεγαλόψυχη την βρίσκω)
Herr Mannelig
Bittida en morgon innan solen upprann
Innan foglarna började sjunga
Bergatrollet friade till fager ungersven
Hon hade en falskeliger tunga
:Herr Mannelig herr Mannelig trolofven i mig
För det jag bjuder så gerna
I kunnen väl svara endast ja eller nej
Om i viljen eller ej:
Eder vill jag gifva de gångare tolf
Som gå uti rosendelunde
Aldrig har det varit någon sadel uppå dem
Ej heller betsel uti munnen
Eder vill jag gifva de qvarnarna tolf
Som stå mellan Tillö och Ternö
Stenarna de äro af rödaste gull
Och hjulen silfverbeslagna
Eder vill jag gifva ett förgyllande svärd
Som klingar utaf femton guldringar
Och strida huru I strida vill
Stridsplatsen skolen i väl vinna
Eder vill jag gifva en skjorta så ny
Den bästa I lysten att slita
Inte är hon sömnad av nål eller trå
Men virkat av silket det hvita
Sådana gåfvor toge jag väl emot
Om du vore en kristelig qvinna
Men nu så är du det värsta bergatroll
Af Neckens och djävulens stämma
Bergatrollet ut på dörren sprang
Hon rister och jämrar sig svåra
Hade jag fått den fager ungersven
Så hade jag mistat min plåga
Herr Mannelig herr Mannelig trolofven i mig
För det jag bjuder så gerna
I kunnen väl svara endast ja eller nej
Om i viljen eller ej
Monday, 20 October 2008
Sunday, 12 October 2008
Ειδα το Blindness
Και θυμήθηκα (όπως και η Σοφία όταν της το συνέστησα) το Children of Men. Παρόμοιο στόρι για το πόσο εύκολο είναι για μια κοινωνία να καταρρεύσει.
Σε συνδυασμό με την φρικαλέα κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, οι παρακάτω σκέψεις πέρασαν από τον κατα τα άλλα εν χειμερία νάρκη εγκέφαλό μου.
Δυο πράγματα είναι σημαντικα να σκεφτεί κανείς.
1. Το πόσο κακομαθημένοι είμαστε. Πόσες επίπλαστες ανάγκες έχουμε υιοθετήσει καθιστώντας τες απολύτως απαραίτητες. Πόσο ανίκανοι είμαστε να λειτουργήσουμε χωρίς εργαλεία που είναι προϊόν των τελευταίων 3ο χρόνων. (Η τουλάχιστον έτσι νομίζουμε)
2. Το πόσο έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στον συνάνθρωπο. Πόσο καχύποπτοι είμαστε απέναντι σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζει κάποιος που γνωρίζουμε. Και πόσο δρούμε εμείς προσωπικά με γνώμονα ότι ο άλλος δεν μας εμπιστεύεται έτσι κι αλλιώς. Αυτό δημιουργεί έναν επιπρόσθετο τρόπο σκέψης: Κανείς δεν θέλει να είναι υπεύθυνος ή να αναλάβει ευθύνη για τίποτε, αν δεν του αποφέρει κάτι.
Τα δύο αυτά πράγματα σε συνδυασμο, σε περίπτωση που κάποιο γεγονός δρομολογήσει είτε την ανάγκη να απαρνηθούμε ότι κάνει σήμερα τη ζωή μας εύκολη, είτε την ανάγκη να λειτουργείσουμε ως κοινωνία/ομάδα (και όχι αγέλη), είναι ικανά να μας οδηγήσουν όλους σε απόλυτο χάος.
Γιεεε! Χάος!
?
Σε συνδυασμό με την φρικαλέα κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, οι παρακάτω σκέψεις πέρασαν από τον κατα τα άλλα εν χειμερία νάρκη εγκέφαλό μου.
Δυο πράγματα είναι σημαντικα να σκεφτεί κανείς.
1. Το πόσο κακομαθημένοι είμαστε. Πόσες επίπλαστες ανάγκες έχουμε υιοθετήσει καθιστώντας τες απολύτως απαραίτητες. Πόσο ανίκανοι είμαστε να λειτουργήσουμε χωρίς εργαλεία που είναι προϊόν των τελευταίων 3ο χρόνων. (Η τουλάχιστον έτσι νομίζουμε)
2. Το πόσο έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στον συνάνθρωπο. Πόσο καχύποπτοι είμαστε απέναντι σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζει κάποιος που γνωρίζουμε. Και πόσο δρούμε εμείς προσωπικά με γνώμονα ότι ο άλλος δεν μας εμπιστεύεται έτσι κι αλλιώς. Αυτό δημιουργεί έναν επιπρόσθετο τρόπο σκέψης: Κανείς δεν θέλει να είναι υπεύθυνος ή να αναλάβει ευθύνη για τίποτε, αν δεν του αποφέρει κάτι.
Τα δύο αυτά πράγματα σε συνδυασμο, σε περίπτωση που κάποιο γεγονός δρομολογήσει είτε την ανάγκη να απαρνηθούμε ότι κάνει σήμερα τη ζωή μας εύκολη, είτε την ανάγκη να λειτουργείσουμε ως κοινωνία/ομάδα (και όχι αγέλη), είναι ικανά να μας οδηγήσουν όλους σε απόλυτο χάος.
Γιεεε! Χάος!
?
Tuesday, 10 June 2008
Θκατά.
Κι έφυγα και μια ώρα νωρίτερα απο τη δουλειά.. για να δώ.. αυτό!
Γκρρρ.
(Υ.Γ. Ασπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα στην αποστολή)
Γκρρρ.
(Υ.Γ. Ασπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα στην αποστολή)
Subscribe to:
Posts (Atom)