Υπάρχω ακόμα. Μέχρι και διακοπές στα πάτρια πήγα (ε, μετά από τόση γκρίνια ότι δεν πήγαινα πουθενά, καιρός ήταν!). Ορίστε και φωτογραφική απόδειξη.
Ο καιρός μας τα χάλασε λίγο, αλλά μαθημένα τα βουνά απ'τα χιόνια!
Wednesday, 3 November 2010
Monday, 24 May 2010
Κι άλλα γεννέθλια.
Σαν σήμερα, πρίν από 141 χρόνια γεννήθηκε η βασίλισσα Βικτωρία.
Οταν ακούω Βικτωρία μου έρχονται στο μυαλό κρινολίνα, κορσέδες, κουαρτέτα εγχόρδων, μυθιστορήματα της Μπάρμπαρα Κάρτλαντ. Και σκάλες με επιχρυσωμένες κουπαστές.
Και χωρίς πολλή προσπάθεια, η γερμανική σειρά "Πριγκίπησσα Σίσσι", με τη Ρόμι Σνάιντερ, που είναι η Αυστροουγγρική απάντηση στο θέμα. Στην Ελλάδα την είδαμε με ελληνικούς υπότιτλους στο γαλλικό overdub. Μεγαλείο. Εδώ αν θέλω μπορώ να την παραγγείλω στο Netflix με αγγλικούς υπότιτλους στο γερμανικό original.
Αχ, αναμνήσεις..
Οταν ακούω Βικτωρία μου έρχονται στο μυαλό κρινολίνα, κορσέδες, κουαρτέτα εγχόρδων, μυθιστορήματα της Μπάρμπαρα Κάρτλαντ. Και σκάλες με επιχρυσωμένες κουπαστές.
Και χωρίς πολλή προσπάθεια, η γερμανική σειρά "Πριγκίπησσα Σίσσι", με τη Ρόμι Σνάιντερ, που είναι η Αυστροουγγρική απάντηση στο θέμα. Στην Ελλάδα την είδαμε με ελληνικούς υπότιτλους στο γαλλικό overdub. Μεγαλείο. Εδώ αν θέλω μπορώ να την παραγγείλω στο Netflix με αγγλικούς υπότιτλους στο γερμανικό original.
Αχ, αναμνήσεις..
Thursday, 4 March 2010
Σήμερα..
..είναι τα γεννέθλια του Αντόνιο Βιβάλντι.
Ο Αντόνιο Βιβάλντι είχε βρεί το νόημα, γράφοντας μουσική στο ορφανοτροφείο Ospedale della Pieta, το οποίο ήταν γεμάτο από νόθες τσούπρες.
Το είχε πιάσει δε τόσο πολύ, ώστε κάποιος αντίπαλος τον κατηγόρησε κάποτε ότι έγραψε το ίδιο κονσέρτο 500 φορές. Αηδίες. 450 ήταν τα κονσέρτα.
Το είχε πιάσει τόσο πολύ, ώστε κάποτε περηφανεύτηκε πως του παίρνει λιγότερη ώρα να γράψει ένα κονσέρτο απ'όση παίρνει στον επαγγελματία γραφέα να το αντιγράψει.
Συμπέρασμα: Ο Βιβάλντι ήταν ο τζιγκλάκιας της εποχής του. Ρισπέκτ, και χρόνια πολλά maestro!
Ο Αντόνιο Βιβάλντι είχε βρεί το νόημα, γράφοντας μουσική στο ορφανοτροφείο Ospedale della Pieta, το οποίο ήταν γεμάτο από νόθες τσούπρες.
Το είχε πιάσει δε τόσο πολύ, ώστε κάποιος αντίπαλος τον κατηγόρησε κάποτε ότι έγραψε το ίδιο κονσέρτο 500 φορές. Αηδίες. 450 ήταν τα κονσέρτα.
Το είχε πιάσει τόσο πολύ, ώστε κάποτε περηφανεύτηκε πως του παίρνει λιγότερη ώρα να γράψει ένα κονσέρτο απ'όση παίρνει στον επαγγελματία γραφέα να το αντιγράψει.
Συμπέρασμα: Ο Βιβάλντι ήταν ο τζιγκλάκιας της εποχής του. Ρισπέκτ, και χρόνια πολλά maestro!
Subscribe to:
Posts (Atom)