..από μια βροχερή μέρα, όταν δεν κάνει κρύο. Η αέρα. Η ομπρέλα φαντάζει αχρείαστη, και η βροχή που πέφτει μοιάζει περισσότερο με ευλογία παρά με ενόχληση.
Θυμάμαι τις καλοκαιρινές βροχές στην Αθήνα, πόσο πιο λαμπερά και φωτεινά και καθαρά φαίνονταν όλα, και πόσο καθάριζε ο αέρας. Ενοιωθες μια σιγουριά, βρε παιδί μου, ότι όσο το νέφος έκρυβε την ατμόσφαιρα (και την ορατότητα), δεν ανέβηκε κανένας επιτήδειος να κλέψει τον Παρθενώνα!
Εδώ οι βροχές μυρίζουν χώμα και φύλλα και γρασίδι. Είναι συχνές την εποχή αυτή. Καμιά φορά βρέχει δυο-τρεις μέρες συνεχώς, με διάφορες διακυμάνσεις, από απλό πλουτς πλουτς μέχρι τρελλή καταιγίδα που καλύτερα κάτσε σπίτι σου και δές τη από το παράθυρο. Ολα ξεπλένονται και καθαρίζουνε και στις ράμπες από τις σκάλες που οδηγούν στον σταθμό του λεωφορείου βλέπεις τη μούρη σου. Οπου να'ναι θα σκάσουν μύτη και τα πρώτα φύλλα και λουλούδια, άλλωστε η άνοιξη έχει αρχίσει από προχτές.
Η άνοιξη βγαίνει από το ανοίγω. Ανοίγει η φύση και ανοίγει η καρδιά μου. Καιρός να ξεσκονίσω τα μπαστούνια του γκόλφ και το καλαθάκι του πικνίκ, έχω σχέδια!
3 comments:
Εγώ πάλι δεν την αντέχω τη βροχή... καθόλου μα καθόλου!
Μετά τους χιονιάδες που μας έκανε, ας μήν σου πώ τι προτιμάω καλύτερα λοιπόν... :p
Με παίρνεις μαζί σου;;; Τη λατρεύω κι εγώ κοριτσάκι τη βροχή!!! Κι αυτή την υπέροχα αναζωογονητική μυρωδιά της!!! Άλλη αίσθηση...
Ανάσταση σε όλους τους τομείς της ζωής σου εύχομαι καλή μου, μέσα από την καρδιά μου!!!
Φιλιά
Post a Comment