Ο σπαρακτικός κυριούλης

Μπορεί να μήν θέλω να αποκαλύψω σε ποιά πόλη μένω (αλλά θα σας κάνω τη χάρη και θα σας πώ πως βρίσκεται στον Νέο Κόσμο), για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι επί του παρόντος να αναλύσω, και στην τελική είναι δικαίωμα του κάθε μπλόγκερ τί θέλει να αποκαλύψει για τον εαυτό του και τί δε θέλει. Θα σας πώ όμως πως δουλεύω σε μιά γραμματεία σε ένα πανεπιστήμιο. (Τα πανεπιστήμια είναι ιδιωτικά κι έτσι έχουμε δυο τρία μές στην πόλη να βρίσκονται).

Στο γραφείο μου λοιπόν έχουμε έναν ψύκτη από αυτούς που τους φοράς την "οβίδα" με το νερό. Πέντε γαλλόνια νερό ρε φίλε (ούτε που ξέρω πόσο είναι σε λίτρα, αλλά είναι βαρύ και αυτό μου φτάνει) η οβίδα, και συνήθως παραγγέλνω τέσσερεις-πεντε μαζεμένες, αφ'ενός γιατί τόσες χωράνε στο κουζινάκι/εντευκτήριο και αφετέρου..

..γιατί δεν αντέχω να βλέπω τον Σπαρακτικό Κυριούλη.

Ο Σπαρακτικός Κυριούλης φέρνει το νερό. Ως άλλος Υδροχόος (χωρίς να του χύνονται όμως μιας και οι νεροοβίδες είναι καλά σφραγισμένες για να προστατέψουν κι εμάς και την εταιρία που τις φτιάχνει), στωικά σέρνει το καροτσάκι του από γραφείο σε γραφείο και κάνει τις διανομές του όταν τον ζητήσεις. Εχει ένα στωικό στωικό βλέμμα και μιά λυπητερή λυπητερή και λίγο απολογητική φωνή, και συνήθως σου πιάνει κουβέντα για τον καιρό (να και οι καλοί τρόποι που λέγαμε!) και για το σαββατοκύριακο που είναι κοντά ή μακρυά, ενώ ο ίδιος μοιάζει να βρίσκεται ο μισός κοντά και ο άλλος μισός κάπου μακριά.

Πρώτη φορά τον είδα λίγο πρίν τα Χριστούγεννα, όταν είχα πρωτοπιάσει δουλειά. Αφού μας τελείωσε το νερό (ο ψύκτης κάνει και ζεστό και κρύο νερό, οπότε όλοι είχαμε πάθει μέγα κακό αφού ούτε καφέ ούτε τσάι ούτε τίποτε δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε), έπρεπε να μυρίσω τα νύχια μου για το πώς να παραγγείλω καινούργιες φιάλες. Την βρήκα την λύση, και την άλλη μέρα κι όλας ηρθε ο σπαρακτικός κυριούλης με το καροτσάκι.

Ητανε παρα πολυ λυπημένος και ενώ αναρωτιόμουν τον λόγο, δε χρειάστηκε να τον ρωτήσω γιατί. Ισως εκείνην την περίοδο είχε κάνει την ίδια κουβέντα με όλες τις γραμματείς και διοικητικούς υπαλλήλους του πανεπιστημίου. Πόσο μαύρες γιορτές θα κάνει τώρα που έχασε τη γυναίκα του.

Χαλάστηκα πολύ. Ηθελα να του πώ κάτι και δεν ήξερα τί. Τί να του πείς άλλωστε; Τί να πείς σε κάποιον που απ'ότι φαίνεται θα σέρνει το καροτσάκι καθε μέρα, τρέμοντας τις γιορτές και περιμένοντας βασικά τίποτα;